Położony w pobliżu PUMu blok jest jednym z nowszych, wciąż jeszcze noszących ślady czystości i świeżości, jaką prezentował zaraz po powstaniu. Mieszkanie znajduje się na najwyższym piętrze budynku, oferującym największe metraże i najładniejsze widoki na rozległe tereny kampusu uniwersyteckiego PUMu. Czteropokojowe lokum jest prezentem od Feliksa Gorodeckiego, wujka młodych Rosjan, który podarował je Aleksowi tuż po dostaniu się chłopaka na studia.

Należące od siedmiu lat do Rozalii mieszkanie, znajdujące się na drugim piętrze. Zaledwie kilka minut dzieli je od ścisłego centrum Petersburga. Mimo starej, obdartej z dawnej świetności fasady, sam budynek jest pielęgnowany przez mieszkańców jak tylko się da. Większość mieszkań zajmują emeryci, jedynie Roza stanowi tu wyjątek od reguły. Przed wejściem do mieszkania znajduje się pojedynczy szyld informacyjny, zaś tuż przy drzwiach stoją dwie donice z kwiatami, opatrzone wiecznie świątecznymi ozdobami i licznymi dzwonkami. W całym budynku czuć charakterystyczny zapach wilgoci i starości.

Mieszkanie na przechodnim piętrze, z wejściem umieszczonym w pobliżu schodów, to lokum, które usłyszy wszystko, co dzieje się na klatce schodowej, poddając pod wątpliwość myśl, że ścian nie buduje się tu z tektury. Plusem jednak jest to, że pomimo ciasnoty, zostało zaplanowane z odpowiedniej strony świata, przez co pozostaje naturalnie doświetlone znaczną część dnia. Urządzone na ogół dość skromnie, ale schludnie, wypełnione socrealistycznym wzornictwem i głównie odnowionymi w pewnym stopniu meblami znajdowanymi na targach czy nawet śmietnikach. Wszystko jednak, zdaniem wynajmującej, zasługiwało na drugie życie.