Salon-sypialnia

Pomieszczenie, oddzielone od połowy umieszczoną strategicznie meblościanką, urządzono z poszanowaniem dla niewielkiego metrażu. Sofa obita nieco powycieranym, ale niegdyś pewnie jaskrawożółtym materiałem, w towarzystwie fotela o bauhausowskiej urodzie, lampki polskiego wzornictwa PRL oraz półek zawalonych literaturą wszelaką, stanowiła przestrzeń dzienną, doświetlaną przemykającymi znad ciężkich zasłon promieniami słonecznymi.
Za biblioteczną meblościanką, umieszczono łóżko zbyt wąskie na dwuosobowe, jednak zbyt szerokie na jednoosobowe. Za szafkę nocną służyło ustawione przy nim biurko, zawalone papierami i z ciężką, niezawodną maszyną do pisania z 1956. Taboret na kółkach nigdy nie był chyba odpowiednio wsunięty, a rysy na parkiecie sugerowały, że kobieta po pomieszczeniu czasami przemieszcza się chyba na nim.
Dodatkowo w wydzielonej przestrzeni znajduje się też szafa i niewielka komoda z umieszczonym nań lusterkiem. Oba te meble-przechowalnie pozostawały chyba wypełnione ciuchami.