W Jadalni Wielkiej na gości oczekiwał już wykwalifikowany zespół służby oraz kucharzy, który przez ostatnie kilka godzin starał się zrobić wszystko, by zadowolić gust uczestników balu.
Stoły przystrojono świeżymi kwiatami w wazonach, odpowiadających dynastiom zaproszonym na bal oraz ważnym rodom. Wykorzystano także ręcznie wykonywane ozdoby, wstążki i stroiki, które swoją barwą wpasowywały się w bogatą kolorystykę jadalni. Krzesła oznaczono odpowiednimi wizytówkami, wskazując powoli przybywającym na salę gościom, w którym miejscu przeznaczono im usiąść; dbano o to, by rody o negatywnych relacjach nie miały ze sobą wiele do czynienia i uczestnicy mogli spędzić kolację z najbliższymi przyjaciółmi. W pomieszczeniu panowała uroczysta, ale też przyjemna atmosfera, którą zapewniały subtelne dekoracje.
Jeszcze przed podaniem pierwszego dania, goście mogli korzystać z przystawek, świeżych owoców oraz słodyczy, którymi stół był zastawiony. Dostępne były też świeże napoje, zaś służba czekała na najmniejszy nawet sygnał, że potrzebna jest jej pomoc, by dolać gościom wina, szampana lub spełnić specjalne życzenie.
Po krótkim, uroczystym powitaniu podano do stołu. Na parujących półmiskach, wniesionych na salę siłą zaklęcia, znajdowało się pierwsze danie złożone z różnych rodzajów ryby. Wkrótce w podobny sposób opróżnione naczynia zostały zabrane. Następnie danie — drób — zostało podane po pewnej chwili, którą obecni goście mogli wykorzystać na smakowanie nowych trunków i próbowanie innych przekąsek. Na samym końcu zaś stoły zapełniły się rozmaitymi deserami, przygotowanymi tak, by każdy mógł wybrać coś odpowiedniego dla swojego gustu.
Jadalnia szybko wypełniła się uprzejmym gwarem rozmów, świadczącym o odpowiednim rozsadzeniu obecnych gości. Atmosfera, wciąż dość uroczysta, wkrótce za sprawą serwowanych alkoholi stała się o wiele bardziej intymna i przyjacielska.

Zapraszamy gości do skosztowania dań przygotowanych na dworze Kuraginów oraz do rozmowy przy wspólnym stole. Kolacja zakończy się w terminie podanym poniżej.

Termin odpisu: 18.09., 20:00

Z jednej strony Semyon żałował tak szybkiego rozstania z Yekateriną – w końcu bez niej nie miał partnerki do tańca, która nie była związana z jakimś innym mężczyzną na balu. Z innej strony może nie powinien był w ogóle pokazywać się w polonezie z przedstawicielką rodu Dolohovów, nawet jeśli wciąż występowała pod innym nazwiskiem. Nie spodziewał się, że mogły kłócić się w nim dwa cele, jakie wyznaczył sobie na początku balu: pokazać się w towarzystwie jako dziedzic Aristovów i nie wywoływać plotek o swoim stosunku do kobiet. Świat igrał sobie z nim, podsuwając pod nos Yekaterinę, a on bezmyślnie wziął ten znak za dobry omen. Niedoczekanie.
Teraz został sam i nie wiedział, czy powinien się z tego powodu czuć lepiej czy gorzej. Może nie powinien czuć nic, przecież był to zwykły f a k t, który zauważyłby każdy, kto na niego spojrzał. Semyon mógł tylko obserwować kroki innych arystokratów na parkiecie ze swojego bezpiecznego miejsca wśród innych nietańczących. Nie zazdrościł tym, którzy mieli partnera, ale wolałby być tam niż wśród ludzi zapraszających go do rozmowy, na jaką nie miał wcale ochoty. Dlatego odetchnął z ulgą na znak, że podano kolację. Podczas jedzenia mógł zająć swoje przypisane miejsce i nie przejmować się niezręcznością swojej obecności w głównej sali.
Nie był głodny i właściwie nie zamierzał pierwotnie nawet na chwilę wstąpić do jadalni, jednak teraz nie wyobrażał sobie wyjść stąd przed końcem posiłku. Nikt już nie mógł zwracać na niego uwagi i Semyon nie potrafił nie odczuwać ulgi z tego powodu. Po wczorajszej rozmowie ze Stasią, chociaż przebiegła lepiej niż mógłby kiedykolwiek się spodziewać, każdą interakcję postrzegał przez pryzmat swojej reputacji. To było uzależniające, a może po prostu nie umiał przeciwstawić się podstawowym instynktom swojej świadomości. Nie nadawał się dzisiaj do rozmowy ani do uczestniczenia w balu – ale jak na ironię właśnie to musiał zrobić. Nie mógł stchórzyć.
Nie znaczyło to jednak, że nie mógł sobie pomóc. Chociaż pamiętał swoje postanowienia i nadal gdzieś w głębi ducha czuł widmo Domu Towarowego, wypił kieliszek, a potem drugi. Przez tyle lat regularnego spożywania whisky i innych mocnych trunków prawie zapomniał, że alkohol miał jakiś smak – zresztą nigdy nie smakował tak dobrze jak teraz. Semyon nie wiedział, czy było to wino, szampan, a może jeszcze inny specjał przygotowany na Bal Wiosenny, ale to się nie liczyło. Nie uderzyło go wcale, że może nie powinien po takiej przerwie wracać do starych nawyków. Jeśli miał wybierać między procentami a tchórzostwem, wybór był prosty. Zawsze był.

Amniamniamniam

Kolacja przebiegała w delikatnym gwarze toczonych przy różnych stołach rozmów. Afanasiy Kuragin oraz siedząca tuż obok żona zdawali się zniknąć niemal zupełnie w tłumie gości zajmujących jadalnię, mimo że każdy z nich starał się wymienić z nim słowo lub chociaż pozdrowienie. Pan domu zdawał się nie przejmować zupełnie posiłkami, a jedynie tym, jaka dokładnie dyskusja toczyła się przy stole. Czasem tylko zerkał na zegarek, mimo że odpowiednie osoby miały poinformować go, gdy nadejdzie następna część balu.
Wkrótce kolacja została zakończona, a srebrne tace, półmiski i porcelanowe wazy zniknęły ze stołów, zniesione kilkoma ruchami różdżki. Dostępne do tej pory owoce, ciasta oraz słodkie napoje szybko wydały się zupełnie skromne, gdy dołączyły do nich pozostałe przygotowane pozycje. Stoły więc szybko zapełniły przeróżne torty ozdobione przez najlepszych cukierników Rosji i wypieki, słodkie galaretki, ciastka i inne wyroby tego typu, oprócz nich zaś pojawiło się jeszcze więcej kwiatów i świeżych owoców, wypełniających powietrze  wokół swoim naturalnym zapachem. Dla wszystkich gości potrzebujących orzeźwienia dostępny był także kruszon – wytwarzany z dodatkiem wody, lodu, cukru i cytrusów koktajl z dodatkiem koniaku.
W dalszej części kolacja przebiegała więc mniej formalnie, swobodą wyboru i szeroką dostępnością produktów pozwalając gościom, by skupili się w pełni na prowadzonych towarzyskich interakcjach. Wkrótce, gdy przybyli na bal posilili się już wystarczająco, Afanasiy Kuragin ponownie zaprosił ich na Salę Szklaną, gdzie orkiestra grała kolejne tańce, w szczególności dostojnego i powolnego menueta. Rozpoczynała się także uroczystość puszczania wianków nad Jeziorem Świetlich, od lat zachwycająca pięknem i tradycyjna dla Balu Wiosennego u Kuraginów.

Goście mogą udać się na Salę Szklaną lub nad Jezioro Świetlich.