10.04.1998

Nie dam sobie ręki uciąć, ale wydaje mi się, że lubiłeś kiedyś mój placek z jabłkami i orzechami. Jeżeli nie i jeżeli tylko udawałeś, że Ci smakuje, to Twój nieszczęśliwy dzień. To kryje się w paczce, którą, jak liczę, Rossini doniósł Ci w całości. Liczę, że zjesz to wszystko, nawet jeżeli wydaje się, że to dużo! Niech motywacją dla Ciebie będzie, że carewicz Niki potrafi zjeść taki placek bez najmniejszego problemu. Wierzę w Twoją niezwykłą siłę woli i pojemność żołądka – a jeżeli nie będzie Ci smakować, to w Twój spryt i rozległą sieć kontaktów, która pozwoli Ci zrobić z tego ciasta użytek tak czy inaczej. Jeżeli masz kogoś, kogo musisz do siebie przekonać, pozwalam Ci na przypisanie sobie cukierniczej zasługi.

Po namyśle, może nie jest to taki dobry pomysł. Sypnęło mi się trochę za dużo mąki. Przepraszam. Może w ogóle nie powinnam się do tego przyznawać, ale jeżeli miałbyś komuś oddawać to ciasto, lepiej Cię ostrzec.

W zamian za ten podarunek wymagam, abyś odpisał mi w detalach, jak się trzymasz. Czy to dobry układ? Nie wiem, ale taki Ci oferuję.

11.04.1998

Cieszę się, że Ci smakowało. Jeżeli chcesz, zawsze mogę upiec więcej – odezwij się tylko, a zawsze wyślę Ci ciasto. I tak ciągle je piekę, dzieciom bardzo smakuje. Jedna blaszka więcej nigdy nie zrobi mi różnicy, zwłaszcza, jeżeli gotów jesteś przymknąć oko na moje cukiernicze porażki.

Jeżeli chodzi o Jaroszka, najszybszą i najwygodniejszą metodą pomocy będzie przyłączenie się do grona sponsorów. Poza regularnymi wpłatami do skarbca fundacji nie musisz robić nic więcej. Otrzymasz comiesięczne raporty na temat pracy organizacji i tego, jak organizowane są Twoje pieniądze (oraz małą, bursztynową figurkę jaroszka jako upominek. Jest przesłodka, ale pewnie już wyrosłeś z figurek). Możesz też wyznaczać nam cele, które przedyskutujemy na spotkaniu. Myślę, że to może być dobra opcja, jeżeli nie masz wiele czasu, a chcesz nam pomóc.

Bardziej angażujący może być wolontariat w sierocińcu, który niebawem otwieramy. Nie wiem jednak, czy znalazłbyś na to miejsce w grafiku – gdybyś jednak był zainteresowany, mogę wprowadzić Cię w szczegóły.

Jestem przekonana, że Twoi bliscy wybaczą Ci Twoją ostatnią nieobecność, a na pewno zrobię to ja. Wyjść z Tobą na spacer, by posłuchać Twojego zrzędzenia, będzie czystą przyjemnością. Tęskniłam za Twoimi narzekaniami, najdroższy. Chciałabym je słyszeć częściej.

Wiem, jak trudno może być czasem w samotności – nie naciskam, ale jeżeli będziesz potrzebował rozmowy albo nawet tylko siedzenia w ciszy, wiedz, że tutaj jestem. Zawsze możesz do mnie napisać, nieważne, co się wydarzyło. Mam nadzieję, że o tym wiesz.

Co powiesz na wiosenny spacer w tę niedzielę, dziewiętnastego kwietnia, o szesnastej w Ogrodach Pushkina? Czy nie masz wtedy dyżuru? Niestety nie mogę spotkać się przed siedemnastego kwietnia – jutro wyjeżdżamy z dziećmi do Archangielska. Daj znać, proszę, jaki termin Ci odpowiada. Jeżeli zechcesz zostać sponsorem, od razu przyniosę ze sobą niezbędne dokumenty do podpisania.