5.03.1998

Niektórzy sądzą, że ufność i naiwność to zaledwie dwie strony tej samej monety. W porządku, niech będzie i tak – wolę ufnie podążać za własnymi przekonaniami, naiwnie starając się uzmysłowić wszystkim wokół, jak niewiele potrzeba, by niechęć i nienawiść przekuć w tolerancję i wsparcie (i odwrotnie, niestety), niż dać za wygraną i bezradnie obserwować, jak nasze społeczeństwo pogrąża same siebie.
Tak czy inaczej, z mojej strony ku Tobie zawsze będzie płynęła niepowstrzymana fala akceptacji, życzliwości i chęci pomocy, w jakiejkolwiek formie byś jej nie potrzebowała. Gdziekolwiek więc znajduje się to jedno miejsce, w którym potrzebujesz przebywać, w którym uważasz, że będziemy mogły bez obawy porozmawiać, sądzę, że nie zabraknie nam czasu. Wskaż mi tylko, gdzie mogę Cię znaleźć.

13.03.1998

rozumiem, że możesz czuć się zdradzona przez ojca. Przeze mnie również, w końcu jestem współwinna temu kłamstwu. Mam nadzieję, że kiedyś nam wybaczysz, a jeśli nie będziesz do tego zdolna chciałabym żebyś chociaż mnie wysłuchała. Nie będę udawać, że wiem jak się czujesz. Mogę tylko domyślać się jak bardzo czujesz się oszukana i zraniona. Jeśli tylko mi pozwolisz opowiem Ci o wszystkim i odpowiem na każde pytanie jakie będziesz mieć.

Oczywiście, że się z Tobą spotkam. Jestem niezmiernie uradowana, że chcesz poświęcić mi swój czas. Martwiłam się, że nie dane mi będzie osobiście wytłumaczyć Ci dlaczego postąpiłam w ten sposób. Obiad brzmi fantastycznie! Powiedz mi tylko gdzie i kiedy, a obiecuję dostosować się do planu.

Tymczasem będę niecierpliwie wyczekiwać naszego spotkania,

03.04.1998

przyznaję, że nietypowa dla Ciebie oszczędność, wzbudziła we mnie niepokój.

Nie chciałabym rozdrapywać skaleczeń najbardziej drażliwych kwestii, dlatego tylko oznajmię, że wszystko jest pod kontrolą. Dopilnuję, aby nic nie uległo zmianom. Wiesz, że jeśli obiecam, potrafię dotrzymać słowa. Umiem się odpowiednio postarać.

Napisz mi, proszę, cokolwiek.

Zaczęłaś robić wypieki? Opowiedz o nich. Albo o książce, którą ostatnio czytałaś. Albo o fotografiach, na których zdołałaś uchwycić pierwiastek wspomnień. Cokolwiek, jak poprosiłam. Cokolwiek.

Domyślam się, że nie jesteś w najlepszym stanie. Postanowiłam więc, że dotrzymam Ci towarzystwa.

PS Pierniczek był bardzo dobry, ale niestety z a  m a ł y

PPS Trochę złośliwość a trochę motywacja do dalszego rozwoju, trochę sugestia, żebyś upiekła raz jeszcze, znając już moją słabość

PPPS Jestem bardzo nieurodziwą koleżanką i jestem tego świadoma. Rośnie mi nawet wąsik. Rozumiesz!?

06.04.1998

myślę, że Twoja matka ma spory problem zrozumieć, że dzieci nie są idealnymi kopiami swoich rodziców. Do diabła, zawsze odnosiłam wrażenie, że z krewnymi jest znacznie więcej problemów niż jakichkolwiek radości, lecz nie sądziłam, że również Ciebie dopadła ta beznadziejna klątwa. Przykro mi, skoro borykasz się z uporczywym problemem.
Czy próbowałaś kontaktować się z ojcem? Masz wyjątkowo przebrzydły szlaban.

Dobrze wiesz, z jak ogromną radością przyjmuję wieści o nadchodzącym spotkaniu. Nie chcę, niemniej, aby dopadły Cię konsekwencje nieprzemyślanych czynów. Och, gdyby Twoja matka się domyśliła, że jednak się spotykamy! Mam nadzieję, że nie snuje obecnie żadnych podejrzeń. Zdaję sobie sprawę - moja krew nie jest najczystsza, a rodzina nie najbogatsza, ale zawsze traktowałam porozumienie dusz ponad wszelkie podziały, rządzące magicznym społeczeństwem.

Pamiętaj, że regularne ćwiczenia uczynią z Ciebie mistrzynię rozmaitych wypieków. Pierniczek był pyszny i wolałabym, abyś nie poddawała się - świat, uchwycony przez Ciebie obiektywem, był zawsze urzekający. Pamiętasz, że obiecałaś mi sesję? Obiecałam już się nie wiercić. Musisz pamiętać.



PS Obiecuję, że regularnie golę tę anomalię. Nie ujrzysz mnie w opłakanym stanie.

08.04.1998

szanuję fakt, że niektóre sprawy chcesz pozostawić dla siebie. Nie duś ich jednak przesadnie, by nie zatruły Cię w większym stopniu niż dotąd. Ze swojej strony nie będę Cię dopytywać - prawdziwe porozumienie nie przejawia się w samych wytłumaczeniach i słowach. Wiedz jednak, że gdybyś chciała mi cokolwiek przekazać, nie musisz mieć żadnych obaw - zawsze Cię chętnie wysłucham. W końcu od tego są przyjaciółki, mam rację?

Ach! To oczywiste, że nie napiszą o nas w ten sposób! Jesteśmy przyjaciółkami, ja nic nie znaczę, w przeciwieństwie do skandalicznych pianistów i podopiecznych Twojego ojca. Widzisz, sposób działania dziennikarzy niskich lotów jest niebywale prosty - pochodzisz z szanowanej rodziny, więc siłą rzeczy będziesz padała łupem ich natarczywej głupoty. Muszę Cię rozczarować - myślę, że to zaledwie początek i nie skończy się na Lvu Abramovie. Niestety.

Dlaczego uważasz, że nie ma sensu? Czyżbym ostatnim razem zraziła Cię aż do tego stopnia? Nie sądziłam, że było tak źle… Tak, wiem, byłam dość niecierpliwa, ale o b i e c a ł a m poprawę. A obietnicy należy dotrzymać, zwłaszcza, jak się jest przyjaciółką.

Myślałaś kiedyś o własnej wystawie?

09.04.1998

naprawdę!? Czyżbyś… CZY MASZ jakiegoś kawalera na oku? …i ja o tym nie wiem? Koniecznie musimy się spotkać oraz nadrobić te zaległości! Bardzo odczuwam Twój brak. Szykuj się na ogrom zadanych przeze mnie pytań - będę nieustępliwa, ale tym razem jak porządna dziennikarka, nie jak pismaki z Avoski.
Przy okazji, sama Ci zdradzę, że wzdycham do pewnego mężczyzny. Wiesz, że nie chciałabym zostać wpisana w ramy stereotypów starej, zgorzkniałej panny ze stadem kotów w zaniedbanym mieszkaniu i okazałą kolekcją dziwactw. Z drugiej strony, nie pociąga mnie żaden kandydat, sugerowany przez ojca. Wiem, że nie mogę na wiele liczyć - z moją krwią, nie zdobędę przyszłego nestora, ani nikogo z najlepszych domów, które są na językach. Niemniej, liczę na dobrego mężczyznę, który nie będzie prostakiem.
Osoba, którą uznałam za zajmującą, jest jednak ode mnie starsza. Obawiam się, że to może być problem. A Ty, co o tym myślisz? Czy powinnam przejmować się różnicami wieku? Masz jakąś radę dla zrozpaczonej przyjaciółki?

Zbyt mało masz wiary w siebie! Widziałam już mnóstwo zdjęć Twojego autorstwa i słyszałam równie wiele pochlebiających opinii, padających nie tylko z moich ust - napiszę, zanim odważysz się na złośliwość. Kochana, musisz korzystać z życia. Twój ojciec jest mecenasem sztuki, ma przecież wiele kontaktów, mógłby ułatwić Ci debiut, własną wystawę… Nie mogłabym się doczekać!
Obiecaj mi, że bardziej nad tym pomyślisz. Nad planem, co mogłabyś tam przedstawić.

Mam nadzieję, że chociaż trochę Cię przekonałam.

11.04.1998

pójdę za Twoją radą - zamierzam uważnie słuchać swojego serca a nie ojcowskich sugestii. Mam pewne szczęście w nieszczęściu - przeciwnie do słynnych dynastii, nie ciąży na mnie szczególny wymóg, polegający na przedłużeniu rodowej linii. Nie czuję szczególnej presji, dlatego nikt nie zakuje mnie siłą w okowy aranżowanego małżeństwa.  
To oczywiste, że się interesuję! Jak większość kobiet, mam swoje obiekty westchnień. Jestem świadoma, że mogłam wydawać się niedostępna - nie ukrywam, że jestem dosyć wybredna. Dobrze wiesz jednak, jak ogromną mam słabość do rozmaitych artystów.

Z kolei… o Twoim kawalerze porozmawiamy już w cztery oczy! Czuję, że czeka nas intensywne spotkanie, pozwolę sobie napisać w ten sposób. Tęsknota zaczyna mnie palić, coraz dotkliwiej z każdym kolejnym dniem.

Nie. Nie zapominam. Uważam, że nie powinnaś zamykać się z powodu Twojej… niech będzie, przypadłości. Wyznam szczerze, że gdyby nie nasza poważna rozmowa, sama żyłabym w przekonaniu, że jesteś tak najzwyklejsza jak ja. Wątpię, aby inni myśleli w odmienny sposób. Wiedzą, że należysz do istot delikatniejszych i chorowitych, ale to przecież nic nie przekreśla. Wręcz przeciwnie, wiele szlachcianek chce zgrywać się na wrażliwsze niż są w rzeczywistości.

Zaufam w pełni Twojemu artystycznemu odczuciu. Nie będziesz mogła mi nic zarzucić - zresztą zobaczysz sama.



PS Jestem na wyjeździe, przywieźć Ci coś?

12.04.1998

pozwolę sobie na wysunięcie stwierdzenia, że w takim razie - jesteśmy już umówione. Bezpowrotnie, bez żadnych cieni zwątpienia - najlepiej u mnie? Liczę, że nie zdołałaś zapomnieć, jak do mnie trafić.

Emocje mają tendencję do opadania, dlatego Twoja matka powinna znaleźć sobie inne (lepsze) zajęcie, niż wydłużanie szlabanów. Porozmawiamy, zajmiemy się intensywnie każdą z przytoczonych tu spraw oraz, co najważniejsze, oddam się w pełni Twoim fotograficznym zamysłom. Może Cię nawet kilka razy przeproszę? Kto wie, pewnie tak się wydarzy. Ze swoim usposobieniem nie wygram.

Myślę, że odrobina naiwności jest ważną, potrzebną obecnie cechą - świat dostatecznie został przeżarty zepsuciem. Potrzebujemy świeżych i nieskażonych spojrzeń. Pamiętaj, w dodatku, że nie jesteś w tym sama, zwyczajnie ludzie ślepi i nieprzychylni krzyczą o wiele głośniej - ale nie jesteś sama i nie daj sobie podobnych rzeczy przenigdy wmówić.

Teraz napiszę już oficjalnie i pewnie: do zobaczenia.



PS Kupiłam dla Ciebie prezent. Mam nadzieję, że przypadnie Ci do gustu.