10.01.1998r

---

Tajemnicza choroba w magicznej Rosji – początek epidemii?

Pod koniec poprzedniego roku do Hotynki niespodziewanie trafili pacjenci z objawami nieznanej nikomu choroby. Mimo że nie ma ona jeszcze swojej nazwy, to jej objawy są już dobrze znane. Za epicentrum tej przypadłości oficjalnie uznaje się Kazań, gdzie jako choroba odzwierzęca przeszła najprawdopodobniej z koni na ludzi odległą drogę – aż do samej magicznej stolicy. Dlatego, zgodnie z wytycznymi od magomedyków, zalecamy zwracać uwagę na pozornie niegroźne zmiany w swoim organizmie. Mrowienie kończyn początkowo może nie wydawać się niczym szczególnym, ale z reguły jest pierwszym niepokojącym symptomem. Jeżeli pojawią się braki czucia na twarzy i w dłoniach, to zdecydowanie powinniście pomyśleć nad wizytą w Hotynce lub miejscowym szpitalu; z kolei niedowład wiotki, osłabienia siły mięśni lub problemy z mimiką mogą wymagać natychmiastowej i obowiązkowej hospitalizacji w odpowiedniej placówce.
Niestety, w obecnym stanie ani lekarstwo, ani dokładny sposób przenoszenia się schorzenia nie są nam bliżej znane, w związku z czym prosimy śledzić oficjalne komunikaty w magicznych mediach i w rozgłośniach radiowych, które mają być nadawane z Ministerstwa Magii. Warto przy okazji podkreślić, że na początkowe objawy tajemniczej choroby lekarstwa są od lat w obiegu i istnieje bardzo duża szansa na to, że po odpowiednio szybkim zgłoszeniu do szpitala, każdy z pacjentów w najbliższym czasie będzie miał sposobność, by wrócić do pełni sił i zdrowia. Nad poważniejszymi dolegliwościami pracują już najlepsi specjaliści z całej Słowiańszczyzny, przez co mówi się, że znalezienie odpowiedniego leku, który będzie powszechnie dostępny, to tylko kwestia czasu.
W imieniu całej Starszyzny, Ministerstwa Magii i magomedyków z Hotynki apelujemy do wszystkich obywateli o rozwagę – należy ograniczać spotkania w tłumie, często myć ręce, najważniejsze sprawy załatwiać poprzez kontakt listowny, a także regularnie monitorować swój stan zdrowia i zapisywać najważniejsze informacje odnośnie niepokojących symptomów, co bez wątpienia znacząco ułatwi pracę magomedykom w razie konieczności wizyty w szpitalu. Kiedy geneza choroby zostanie odkryta, z pewnością zostaną zaproponowane i wdrożone najlepsze środki bezpieczeństw. To tyle, co możemy zrobić w najbliższym czasie – zachować zdrowy rozsądek i nie przyczyniać się do rozprzestrzeniania się tajemniczej choroby, która dość nieoczekiwanie pojawiła się w magicznej Rosji.

Gra o Dumę

Wraz z początkiem stycznia społeczeństwo rosyjskie staje o krok bliżej wyborów, które, wyznaczone na wtorek 10 lutego, zdają się tematem przewodnim nowego roku. Pomimo że sondaż poparcia wskazuje, iż większość mieszkańców Petersburga wciąż pozostaje niezdecydowana, kandydaci na Dumę Rosji starają się robić wszystko, aby przechylić szalę w stronę reprezentowanej przez siebie partii. Wprawdzie na rosyjskiej estradzie wyodrębniono trzy główne stronnictwa polityczne, walka toczy się jednak głównie pomiędzy Partią Socjalistyczną Rodina i Partią Szlachecką Sabat, reprezentowanymi kolejno przez Stanislava Dostoyevskyego i Dimitrya Karamazova, którzy od lat rywalizują ze sobą na politycznej scenie.
Chociaż opinia publiczna zdaje się wyraźnie nie przychylać którejkolwiek ze stron, nie powinno dla nikogo być nowością, że zdyskredytowanie przeciwka w oczach społeczeństwa jest niezmiennie jednym ze środków prowadzenia konfliktów i sporów. Nestor rodu Karamazov, uważany przez opozycję za konserwatywnego przedstawiciela przestarzałych tradycji, któremu brakuje zdrowego relatywizmu, okazał się wytrwałym przedstawicielem swoich poglądów, sprawnie realizującym wyznaczone przez siebie cele. Stanislav Dostoyevsky natomiast, choć popularny wśród uboższej części rosyjskiego społeczeństwa, znany z opowiadania się po stronie ludzi, przy czym kierujący się w polityce własnym (oczywiście czystym) sumieniem, nie pierwszy raz wzbudził działaniami wątpliwości wyborców.
Pomimo że sondaż poparcia wykazał zdecydowaną przewagę Rodiny i Sabatu, nie należy lekceważyć pozostałych kandydatów, wśród których znajduje sędziwy, acz wytrwały Albert Turganev, reprezentujący kontrowersyjne poglądy Partii Separatystów oraz bezpartyjna Yelizaveta Kovalchuk, która, według opinii niezależnych polityków, może okazać się zagrożeniem dla pozostałych aspirantów, szczególnie po wygłoszonym ostatnio przemówieniu, wprawdzie zapowiadającym zmiany, lecz skłaniającym się ku nowoczesnemu, koncyliacyjnemu podejściu do polityki rosyjskiej.
Do 10 lutego pozostało niewiele czasu i chociaż moralny status kandydatów pozostaje zagadką, nie trudno domyślić się, że atmosfera w Petersburgu będzie się zagęszczać – nie tylko z powodu nadchodzących wyborów.